Chillen met die billen (beter laat dan nooit)

Na onze mindere car-rental-ervaring in Colombia, besluiten we nu maar bij een iets beter bekend bedrijf te huren. In Costa Rica hadden we goed ervaringen met Alamo, dus dat gaat hem worden. We worden warm ontvangen en rijden met een kwartiertje weg richting het zuiden in een splinter nieuwe auto.

Na 3 uurtjes rijden komen we onze eerste politiecontrole tegen in Peru. Waar we in Colombia met lief lachen de controles doorkwamen, wist deze politieagent dat hij geld aan ons kon verdienen. Kennelijk is het verplicht om in Peru altijd met verlichting aan te rijden (op de snelweg). De boete hiervoor was in eerste instantie 330 Soles, naarmate het gesprek vordert gaat deze omlaag naar 300 Soles. En op het moment dat we vragen hoe we dit moeten betalen, vraagt de agent ons hoeveel wij willen betalen....hmmzz:S Enigszins overdonderd (en weinig zin om naar het burau te gaan om hier iets aam te doen) wordt het 200 Soles en mogen wij doorrijden. We hopen maar dat hij zijn gezin iets lekkers te eten voorschotelt van ons bijdrage aan corruptie....

Wij overnachten in de oase Huacachina. Deze plek hebben we vooral uitgekozen om te kunnen sandboarden. Dit doen we dan ook de volgende ochtend. We worden opgepikt met een sandbuggy en crossen door de woestijn. Bij een klein heuveltje stoppen we en mogen we onze skills laten zijn aan onze tourguide. Deze gaf namelijk aan dat we alleen liggend op een zelf gefabriceerd snowboard de berg af mochten ivm er grote risico’s. Eigenwijs dat we zijn en met de nodige snowboard ervaring hebben we na wat discussie toch professionele sandboards (oude afgedankte snowboards) kunnen huren en glijden de berg af. De guide is onder de indruk en wijst een hoge heuvel aan waar we vanaf mogen. Ook dat gaat goed. Helaas niet helemaal gerealiseerd dat we daarna die heuvel op moeten klimmen in de volle zon, maar dat mag de pret niet drukken. Op naar de volgende heuvel voor de echte pro’s en ook die killen we (op een head roll na). Gelukkig worden we onder aan de heuvel opgepikt door de buggy en rijden we terug naar ons hotel. Nog snel een duik in het zwembad en dan de auto in richting Nazca.

Onderweg naar Nazca stoppen we nog even bij een shady Pisco stokerij om wat alcohol in te slaan. Met 3 flessen op zak gaan wij naar Nazca om de beroemde, maar onverklaarbare Nazca lijnen te bekijken vanuit een klein Cessna vliegtuigje. Gezien de ervaringen van andere werken we nog snel een primatourtje weg en stappen in voor een vlucht van 30 minuten. De vlucht was cool en we waren erg blij met de primatour...één van de 5 medereizigers had het iets onderschat en stapte met een mooi zakje vol uit het vliegtuig.

Van Nazca rijden wij naar Pacares waar we een hotel, met bandje, aan het strand hebben om een paar dagen heerlijk te chillen. Dit is zo'n hotel waarbij je van je hotelkamer naar het ligbed rolt om vervolgens naar het restaurant te rollen. In de tussentijd worden er ook nog wat cocktails gebracht.

Onze laatste avond eten wij bij Maido. Een restaurant wat in de top 10 van beste restaurants van de wereld staat (geen ster). Het eten is voortreffelijk en echt een beleving. Helaas zit hiermee onze reis erop. We stappen zo in het vliegtuig terug naar Nederland.

Dank dat jullie met ons hebben mee willen reizen! Het fotoboek volgt!

Groetjes,

B&L

Salty

Met een lokale luchtvaartmaatschappij vliegen wij van Lima naar Cusco. Cusco ligt op 3300 meter hoogte en dat is met een coca thee (of twee) en wat eerdere hoogte-ervaring geen probleem. Bij aankomst op het vliegveld liggen de cocablaadjes al op ons te wachten. In ons hippe hotel gerund door Nederlanders*, krijgen wij ook meteen een theetje. Hoogteziekte kan namelijk best vervelend zijn.

Wij gaan meteen de stad in, maar hebben zoveel restauranttips gekregen van alle Dominicanen destijds in Bogota, dus het is lastig kiezen. Vanavond wordt het Limo: een fusion keuken van Peruaans en Aziatisch. Het eten was ondanks de koriander top.

De volgende ochtend ontbijten we in ons hotel en gaan we Cuzco in. Na een paar blokken te hebben gelopen komen we erachter dat onze taxidriver gisteren alles al heeft gespoiled. We hebben alle hoogtepunten vanuit de taxi gezien, dus gaan we maar doen waar we heel goed in zijn en dat is eten, drinken, een middagdutje en vervolgens naar het restaurant MAP. Uiteraard gebeurde dat niet voordat we biertjes en cocktails hadden gedronken in het Pisco museum. Het eten was wederom weer erg goed alleen blijft het wennen aan de bijzonder gerechten: cavia en alpaca stonden wederom op het menu.

Ter voorbereiding op onze tocht naar Machu Picchu brengen we een bezoek aan een aantal andere archeologische Inca overblijfselen. Om 7 uur worden we opgepikt om een vliegensvlugge tour langs de hoogtepunten van de Sacred valley te bekijken. Ook bezoeken we de zoutmijnen waar Lisette met de legendarische woorden ‘El baby come sel, es peligroso’ een heel klein meisje van een heuse zoutvergiftiging weet te redden;) Iets na zevenen worden we afgezet op het main plaza en jullie mogen raden wat we daarna hebben gedaan....jaja, heerlijk een avondje doorgebracht met Peruaanse biertjes en een lekkere burger.

Rond 9.30 vertrekt onze trein naar Aguas Calientes. De rit duurt 3,5 uur en een gemiddelde racefietser gaat sneller, maar de rit in de ‘Vistadome’ is erg mooi. We slapen in Aguas Calientes in hotel Gringo Bill, lekker centraal, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Om 20.00 uur, het moment dat we ons bed inkruipen omdat we de volgende ochtend om 4 uur op moeten staan, begint het verkiezingsfeest. Op zich vinden wij politiek best belangrijk, maar het is toch niet normaal dat de ze ons toeristen tot iets over 12en wakker moeten houden met een hoop kattengejank...;) Gelukkig kunnen we vanaf 1 uur lekker slapen en gaat de wekker pas om 4 uur. Fris en uitgeslapen stappen we uit ons bed, ontbijten snel om vervolgens in de rij aan te mogen sluiten op weg naar de Machu Picchu. Hoewel we een hoop klagen was dit het allemaal waard. De Machu Picchu is heel gaaf! Ook beklimmen wij de Machu Picchu mountain (ruim 2600 treden). Mocht je het overwegen...dit is best heftig. Voldaan en met flinke spierpijn stappen we in de trein in terug naar Cuzco om onze reis voort te zetten.

Grtz,B&L

*Niños de Meloc - deel van de opbrengst gaat naar hun goede doel (helpen van straatkinderen)

The Egg Master

Omdat we een snel bezoekje aan Quito brengen (zonder echt plan) worden we op het vliegveld opgewacht door Pablo? en direct naar ons koloniale hotel gebracht in the Old Town. Na een snelle douche lopen we hongerig en vol verbazing door het oude centrum. Wat een prachtige koloniale gebouwen, relaxte sfeer en veel minder Zuid-Amerikaanse chaos. Op aanraden van de Lonely Planet en reviews op het internet, lopen we bij een steakhouse binnen. Tja, misschien hadden we toch meer waarden moeten hechten aan het feit dat er verder niemand zat....het eten was jammer genoeg niet best.

Omdat we niet echt plannen hadden en op de weg naar het hotel nog een touroperator/hostel tegen komen, lopen we deze toch maar even in. Voor zondagochtend 7 uur staat een tour gepland naar de de Coto Paxi, leuk doen..! Er wordt wel aangeraden om een dikke jas, handschoenen en muts mee te nemen, omdat het -8 is op de berg (5000 meter), dit zijn nou net niet de spullen die we hebben ingepakt voor onze zomervakantie. Na wat creatief denkwerk zijn de outfits geregeld. We zijn immers Nederlanders en kunnen dus wel wat kou hebben (ingepakt in Superdry;))

De volgende ochtend om 7 uur stappen we de taxi in op weg naar de Coto Paxi. Bij het uitstappen merken we meteen dat we een stuk hoger zitten. Dikke trui aan, regenjas eroverheen, capuchon op en lopen maar op onze bergschoenen. De klim is erg pittig door de harde wind en hoogte. Onze sherpa heeft dat goed door en stopt met regelmaat zodat we even op adem kunnen komen (letterlijk). Onze klim eindigt bij het basiskamp op 4800 meter. Verder (tot 5800m) mogen we niet, dat is helaas alleen voor de pro’s met de juiste equipement. Boven genieten wij van een warme coca thee en bereiden wij ons voor op de weg terug.

Na onze klimtour nemen we snel een douche en trekken onze semi-chique outfit aan om de dag af te sluiten met lekkere cocktails, een hapje cavia en een fantastisch uitzicht over Quito op het dakterras van het mooiste hotel van de stad.

Onze laatste dag in Quito zoeken we het midden van de aarde op. Lang, heel lang geleden heeft iemand de evenaar bedacht. Inmiddels blijkt hij er een paar honderd meter naast te hebben gezeten. Beide locaties bezoeken we. Bij de correcte locatie kan je, als je echt heel heel goed bent, een diploma behalen. Lisette is er in geslaagd om een ei op een spijker te balanceren...zij is nu officieel Egg Master!Na deze overwinning dwalen we nog wat rond door de Old Town en gaan richting het vliegveld voor ons bezoek aan Peru.

Grtz, B&L

Booby's!

Met de taxi, het vliegtuig, een taxi, even slapen, een taxi, nog een vliegtuig, een bus, een watertaxi, een taxi, een boot en een paar 100 meter lopen....,zo kom je van het four seasons in Bogotá naar Isle Isabela, één van de Galapagos eilanden. Vooral de 2 uur durende bootreis was heftig, gelukkig hadden wij geen last van zeeziekte (Thank God voor de Primatours), maar een overgroot van de opvarenden had het zwaar.

Na de lange reis werden wij bij aankomst in het Wooden House warm welkom geheten met een drankje en zijn wij meteen een rondje dorp/stand gelopen. Wat een prachtige natuur en wat een beesten! Wij lopen meteen langs enorme pelikanen, fregatvogels, zeeleeuwen op bankjes...en grote  Puerto Villamil is een langgerekt dorpje aan de kust bestaande uit een stoffige straat met touroperators, restaurantjes en cocktailbarretjes. Aan het verste eind van het dorpje, tijdens zonsondergang, scoren wij een cocktailtje en eten wij wat (dit werd later dagelijkse routine;)), even lekker rustig aan..voorbereiden op wat komen gaat.

De volgende ochtend stappen wij namelijk optijd op de fiets om 15km te fietsen door het dorpje, langs meertjes, het strand, bos en bergen met als eindpunt 'the wall of tears'. De tocht is prachtig en doen er een uur of 4 over omdat wij overal flamingo's, leguanen, schildpadden, mooie vogels en fantastische uitzichten tegenkomen. Bij aankomst in het hotel merken wij dat wij echt midden op de evenaar zitten, want onze armen zijn flink verbrand:S Nu snappen wij waarom zij hier factor 80 verkopen....

Aan het einde van de middag huren wij wat snorkelspulletjes bij het hotel en gaan naar een baai in de buurt. Na gestruikeld te zijn over leguanen en zeeleeuwen duiken wij het koude water in, wat is dit mooi! Het water is super helder en wij zien tijdens onze korte snorkelactie meteen al een enorme pijlstaartrog, zeeschildpadden, verschillende mooie gekleurde vissen en zwemmende leguanen. Na deze belevenis lopen wij ook nog even naar het andere strandje in de buurt, omdat het daar stikt van de zeeleeuwen die aan het einde van de dag het water in gaan. Wij hebben geluk want Bas (snorkelend) en Lisette (tot haar knieën in het water) zien kleine black tip reef haaitjes, schildpadden en zeeleeuwen. Bas heeft lol met een zeeleeuwen en zwemt ook nog even met een aantal schildpadden mee...zoiets kan je je van te voren niet voorstellen. 

S'avonds na het drinken van een cocktailtje lopen wij richting dorp voor een restaurantje en ruiken heerlijke BBQ geuren, wij gaan even kijken en besluiten na wat twijfel in de drukke party-tent met muziek, BBQende vrouwen en een fohn als BBQ gereedschap te gaan zitten. Naast een hele kreeft bestellen we een kip, worst, mais + rijst en bonen en niet te vergeten COLA (natuurlijk ook een biertje). Het is echt heerlijk en betalen voor deze fantastische maaltijd omgerekend 10 euro...(verder overal Europese prijzen) Je kan het wel raden, wij hebben hier dus bijna alle opvolgende avonden gegeten, soms met wat andere mensen die wij tijdens onze trip hebben ontmoet.

De rest van de week doen wij nog 2 tours en snorkelen wij zelf wat. Duiken doen wij niet omdat er geen PADI duikschool op dit eiland zit en er slechte verhalen rondgaan over de enige duikschool die er wel is. Niet getreurd, je kan hier bijna alles zien met snorkelen. Tour 1 brengt ons naar de tunnels (tunnels gevormd door lava) waar wij naast flinke white tip reef haaien (circa 1,5m) ook eindelijk de blue-footed booby zien! Op de welbekende booby's na, zijn er 3 bijzondere booby's op de Galapagos te vinden, deze soort is wit met blauwe poten (blauwvoetgent) en waggelt grappig als hij loopt (maar misschien doen ze dat allemaal wel). Tour 2 is een kayaktour waar wij ook een uurtje snorkelen, weer zien wij flinke haaien, enorme schildpadden, zeepaardjes, koraal en mooie visjes. Tijdens het 'vrij snorkelen' zien wij ook nog mooie golden ray's, chocolate chip zeesterren, murenen en heel wat andere mooie beesten. 

Na 6 dagen en enorm veel gave ervaringen rijker, vertrekken wij richting Quito waar wij 3 dagen zullen verblijven.

Grtz, B&L

Party Party, Kater Kater...

Na een lange tocht waarbij we menig Colombiaan hebben zoekgereden over de bochtige en heuvelachtige wegen, komen we aan in Bogota. Na een lange reis van zo'n 8 uur worden we vriendelijk opgewacht door de car rental company die ons direct een oor proberen aan te naaien door te beweren dat wij schade hebben gereden. Na heel stellig te hebben aangegeven dat wij die schade echt niet gaan betalen (aantoonbaar oud/roestig en het feit dat wij een aantal keer om de manager vragen) is het OK en stappen we in de taxi naar de wij Chapinero. Uiteraard hebben wij wel even om een handtekening gevraagd.

Chapinero (wijk van Bogota) is totaal anders dan de vorige wijk waar wij verbleven (Candelaria). De kamer in ons hotel, ondanks de we de douche moeten delen met het hele hotel, is echt super hip en nieuw. We hebben hier 1 nacht om ons voor te bereiden op een weekend partyen. Lisette neemt dit erg serieus en gaat direct op zoek naar een kapper (gen föhn op kamer), nagelsalon, shopping center en wasserette.

Na een voortreffelijk eten bij een heel erg goed en hip Mexicaans restaurant vertrekken we de volgende ochtend naar het chique Four Seasons (wat een fantastische kamer!!). Arturo viert een feestje omdat hij 40 is geworden en dit laten wij natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. Super leuk dat we hiervoor uitgenodigd zijn. In de lobby ontmoeten we Jorien, Arturo en de 36 andere feestgangers en gaan er op uit.

We beginnen op grote hoogte (3100 meter) met een culturele tour door de hoofdstad, bezoeken het historisch centrum, het Botero museum en het Plaza Bolivia. Daarna terug naar het hotel om ons klaar te maken voor het diner en party. Dit was allemaal top, wij hebben heerlijk gegeten en de hele avond gedanst in een hippe club op latin hits. Allemaal top geregeld, alleen de kater de volgende ochtend was flink.

De kater was overduidelijk ingecalculeerd want op zaterdag start het programma pas om 15.00 uur. We scoren een goed ontbijt in het hotel en duiken terug ons bed in. Stipt 15.00 staan we klaar (dit stond immers in het programma) om vervolgens op bijna alle andere feestvierders te wachten.... 15.45 stappen we in een halfvolle bus op weg naar het appartement van één van de vrienden van Arturo. Dit blijkt een gigantisch penthouse in de heuvels van Bogota met een prachtig uitzicht met wederom te veel drank. Na een paar uur babbelen en drinken vertrekken we met de bus na het befaamde Andrés Carne de Res....in de bus gaat het feest door. We waren gelukkig lichtelijk voorbereid door de review in de Lonely Planet. Daarin werd aangegeven dat het eten in dit restaurant is als eten in een wasmachine:S Dit klopte redelijk. Wat een bizarre tent met bijzonder aankleding, acts en wederom vlogen de flessen tequila, whisky, wodka en Aguardiente over de tafels.

Ook zondag is de kater weer flink (L iets meer dan B) en proberen deze met een goed ontbijt, Bloody Mary en bier + nog een tweede ontbijtje weg te werken. Dit lukt gelukkig aardig. We bezoeken de B-day boy en Jo 'smiddags nog even en nemen daarna een taxi terug naar het hotel omdat om 20.00 ons vliegtuig vertrekt naar Quito (Ecuador). Met een lichte kater door ons vertrek uit Colombia, maar veel zin in de Galapagos eilanden, vertrekken we....

Foto's zijn beperkt want: what happened at the 40 with 40 party of Arturo stays in Bogota;) Gracias for the great weekend Arturo!

Grtz, B&L

Willys

Na een kort ritje vanaf San Vincente belandden wij voor de middag in Salento. Bij het inrijden van het dorpje word je helemaal vrolijk, overal mensen, gekleurde huisjes en Willys. De Willys Jeep is een voertuig van de Amerikaanse strijdkrachten gebruikt in de Tweede wereldoorlog. Na de oorlog zijn overige voertuigen op veilingen verkocht. Er staan velen Willy's door Zuid-Amerika heen en worden tegenwoordig gebruikt als Jeep taxi's. In Salento worden ze nu ingezet om toeristen van het dorpje naar de koffieplantages te vervoeren.

Bij aankomst checken wij eerst in onze hippe finca (buiten het dorpje), de eigenaren spreken geen Engels, maar met ons gebrekkig Spaans en wat Engels komen wij er helemaal uit. Na het inchecken gaan wij meteen op stap, want wij hebben honger en hebben vernomen dat zie hier een overvloed aan forel hebben....Lisette bestelt een bekend lokaal gerecht: gegratineerde forel. De forel is ondergedompeld in kaas, JAM! Hij wordt zo heet geserveerd alsof het lijkt of de vis nog leeft, dat was iets minder aantrekkelijk. Met ons buikje vol verkennen wij het stadje en trotseren wij de (veel te veel) treden naar het uitzichtpunt, ook regelen wij meteen een koffietour voor die middag en eten wij een bizar grote peanut butter brownie banana split (van al die treden krijg je honger;))

In tegenstelling tot alle andere toeristen trotseren wij de onverharde wegen naar de koffieplantages zelf in onze hippe bolide. Bij aankomst drinken wij een heerlijk kopje koffie en verkennen wij de tuinen om het hoofdgebouw. Ondanks een aantal deelnames aan koffietours leren wij elke keer weer wat nieuws. Deze keer mogen wij ook een aantal koffievruchten plukken en wordt er meer verteld over soorten vruchten en de smaken. Halverwege de tour begint de lucht compleet dicht te trekken en begint het keihard te regenen. Wij beginnen ons af te vragen hoe de 7km onverharde weg er bij ligt...en zijn erg blij met onze regenjasjes (jaja, de mooie groene regenjas van Bas komt van pas).

De volgende ochtend staan wij vroeg op om ons lunchpakketje op te halen en te rijden naar de start van een 5 uur durende wandeling door de Cocora vallei. De tocht brengt ons langs prachtige landschappen, door bergen, cloud forest, langs watervallen en waspalmen (nationale boom van Colombia, de Ceroxylon quindiuense, tevens de hoogste palm ter wereld). Wij lopen/klimmen over rotsen en hangbruggen en worden zo af en toe ingehaald door paarden en koeien!:S Na een paar uur komen wij bij een kolibriehuis waar wij lekkere warme chocomelk met kaas naar binnen werken en hele mooie kolibries fotograferen. Een uur later komen wij na een hele steile klim van 30 min aan op het hoogste punt (gelukkig want we waren helemaal kapot). Na de klim hebben we nog even een middagje gechild met een biertje en lekker eten. De volgende ochtend beginnen we aan onze lange reis terug naar Bogota...

Grt, B&L

Een dagje chillen in de natuur

Op weg naar de Colombiaanse koffieregio hadden wij een stop gepland bij Reserva Termal San Vincente bij Santa Rosa de Cabal. Het was een pittige ritje vanaf Medellin, dit kwam voornamelijk door de vele wegwerkzaamheden en de 15km onverharde weg berg op. Wij hebben de auto afgelopen dagen flink vervloekt, maar dit is toch maar weer gelukt! Wij zagen trouwens zelfs Suzuki Alto's met een noodgang de berg op crossen. 4-wheel drives zijn blijkbaar compleet overbodig...

Eenmaal aangekomen bij het resort zijn wij meteen in onze 'badponcho' naar de baden gerend. Wat een mooie omgeving, vooral het bad dat alleen toegankelijk is voor hotelgasten was prachtig. De warme (op sommige plekken zelfs hete) thermale baden waren allemaal heerlijk, ook het natuur bubbelbad (nee...niet wat je denkt;)), de warme rivier en het stoombad waren top. In tegenstelling tot de baden zijn de andere faciliteiten wat beperkter: een houten hutje met een klein gammel bedje, semi lauwe douche, geen wifi en bijzonder eten. Dit is nogal een verandering ter opzichte van onze nachtjes in Medellin.

De volgende ochtend zijn voor het ontbijt naar een mooie waterval gelopen, ook hebben wij nog eventjes in het zonnetje van de baden genoten. Na het ontbijt is Lisette geïnterviewd door de Colombiaanse eigenaar van het resort. en aangezien dit een hele bijzondere vent was met een veel te dure auto, heeft ze voor de zekerheid maar heel sociaal wenselijk geantwoord op vragen over her verblijf. Na het interview zijn wij in de auto gestapt naar Salento, een plaatsje midden in de koffieregio.

Grt, B&L

Van schattige dorpjes naar voormalig drugshoofdstad

Tussen Villa de Leyva en Medellin heb je nog wel een tussenstopje nodig. Via een blog van een Nederlandse dame kwamen wij bij Aire Libre Cabañas in San Francisco terecht, gerund door een vriendelijke goed Engels sprekende dame. Ze gaf ons een cabaña met prachtig uitzicht over de tuin en het stadje. Na wat uitleg over het stadje gingen wij lekker op pad en kwamen wij bij een Spaans restaurant uit, Het menu stond niet op papier en de serveerster sprak alleen heel snel Colombiaans/Spaans, je kunt het dus wel raden, wij hebben maar wat gegokt. Het eten was prima, alleen compleet anders dan dat we verwacht hadden. Wij kregen soep (die hadden we goed), pasta met zeevruchten (wij dacht pasta met rode saus) en 'draadjesvlees' met salade en rijst (wij dachten biefstuk). Na de lunch hebben wij nog een kolibrietuin (veel kolibries in iemands achtertuin:S) en een mooi blauw kerkje bezocht.

Na een heerlijk ontbijt startte wij aan de reis naar Medellin. Op een aantal stukken tweebaansweg na is de reis vlot verlopen. De Colombianen houden er zoals verwacht een bijzondere rijstijl op na. Ze hebben vooral haast als het allemaal net even te krap en bochtig is, dit is bijzonder aangezien verder alles op een heel relaxt tempo verloopt. Tijdens onze reis stoppen wij onverwachts even bij Hacienda Napoles (voormalig landgoed incl dierentuin van Pablo). Het blijkt dat ze nog steeds last hebben van de agressieve nijlpaarden (inmiddels 50, het waren er 4), de beesten zijn niet weg te krijgen. Een wat langere stop hebben wij gepland in Park Rio Claro, in dit park heb je een leuke korte wandelroute en kan je verschillende (water)sporten beoefenen. Wij gaan alleen voor een wandeling en wat eten en komen er na 5 min achter dat het mega f*cking warm en plakkerig is in het park....helemaal bezweet, maar met een volle maag en gestrekte pootjes stappen wij weer in de auto.

Via een flinke afdaling rijden wij Medellin in, wij zijn compleet onder de indruk, wat mooi uitzicht over de enorme stad! Na een aantal kleinere hotels hebben wij nu het chique Dann Carlton geboekt (dat last minute prikkie op booking.com konden we niet laten schieten). Bij aankomst laten wij meteen een wasje doen, bestellen we een drankje en springen het zwembad in. 'S avonds eten wij in het hippe (hipster) Tal Cual.

In de vroege ochtend lopen wij naar het Toucan café, waar onze tour naar Comuna 13 start. Tot voor kort de beruchtste wijk in Medellin, maar nu het voorbeeld van transformatie en innovatie. Via verschillende projecten is deze wijk omgetoverd tot een kleurrijke wijk (graffiti) met de wel bekende escaleras. Barcelona is de enige andere stad die deze escaleras zo gebruikt. Deze roltrappen sluiten eerder slecht bereikbare wijken aan op de rest van de stad. Na de indrukwekkende tour van 4 uur (onder begeleiding va onze eigen gangster) hebben wij de gondellift nog even gepakt. Deze gondellift (ja, net als wintersport) wordt in Medellin als normaal openbaar vervoer gebruikt.

Na de blog te hebben bijgewerkt zijn wij de volgende ochtend optijd de auto ingestapt opweg naar de koffieregio.

Grt, B&L